Άρθρα

Δημιουργία Προχωρημένη Αναζήτηση

Showing 2,751-2,800 of 3,674 items.

Άρθρα

 #
IDΤίτλοςΥπότιτλος/οιΈντυποΣελίδες* (θα καταργηθεί -> να πάνε στα στοιχεία βιβλιογραφικής αναφοράς)ΠρωτότυποΜεταφρασμένοΤίτλος πρωτότυπου (για μεταφρασμένο)Γλώσσα πρωτότυπουΣυγγραφέας πρωτότυπου (για μεταφρασμένο)ΣχόλιαΣτοιχεία βιβλιογραφικής αναφοράςΠερίληψηCreated By
  
 
2751
4571Περί νυμφεύσεωςΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΥπογράφεται από το ψευδώνυμο "Αρισταία Λ. Β.".Έτος Α, τχ. 12 (6 Φεβρουαρίου 1871), σ. 139-140Η αρθρογράφος σχολιάζει ότι αν κανείς δεχτεί ότι οι άνδρες μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι ως εργένηδες για πάντα, αντιβαίνει τη θέληση του Θεού, ο οποίος προέτασσε ότι μόνο μέσω του γάμου μπορεί να ευτυχίσει ο άνθρωπος. Υποστηρίζει ότι αν πιστεύει κάποιος ότι ο γάμος είναι ένα αναγκαίο κακό, βλασφημεί προς το Θεό γιατί ο τελευταίος τον θεωρεί ιερό. Οι δυστυχίες του γάμου προέρχονται από το ότι οι νυμφευμένοι δεν γνωρίζουν τι είναι ο γάμος. Όποια γυναίκα -που δεν είναι παντρεμένη- προσπαθήσει να βοηθήσει τον άγαμο άνδρα να ξεπεράσει τις δυστυχίες του δε θα τα καταφέρει, γιατί μόνο η παντρεμένη γυναίκα γνωρίζει πώς να συμπεριφερθεί σχετικά με τα θέματα αυτά. Τέλος, σχολιάζει ότι ο γάμος είναι κάτι το οποίο όλοι οφείλουν να κάνουν, ώστε να μην υποπέσουν στη διαφθορά.109
2752
4351Περί πολιτισμούΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΑποτελεί άρθρο σε συνέχειες σε τεύχη του ίδιου έτους.Έτος Α, τχ. 4 (12 Δεκεμβρίου 1870), σ. 42-43 Έτος Α, τχ. 5 (19 Δεκεμβρίου 1870), σ. 54-56 Έτος Α, τχ. 6 (24 Δεκεμβρίου 1870), σ. 64-65 Έτος Α, τχ. 8 (9 Ιανουαρίου 1871), σ. 88-90 Έτος Α, τχ. 15 (26 Φεβρουαρίου 1871), σ. 177- 178 Έτος Α, τχ. 18 (19 Μαρτίου 1871), σ. 217-218Το άρθρο ξεκινάει με τις ευχαριστίες του περιοδικού στον Οικονομίδη, επειδή γράφει σε αυτό. Ακολουθεί η μελέτη του Οικονομίδη, με αναφορά στους νόμους. Αναλυτικότερα, αναφέρεται στη δημιουργία των νόμων ώστε οι άνθρωποι να ζουν αρμονικά σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Στη συνέχεια ορίζει τη λέξη «πολιτισμός» και αναφέρει ποιες κοινωνίες θεωρούνται πολιτισμένες. Σε επόμενο τεύχος αναφέρει ότι η κοινωνία αποτελείται από το άθροισμα των ανθρώπων που ζουν κατά οικογένειες σε πόλεις και κωμοπόλεις. Τα άτομα που ζουν σε μια κοινωνία βελτιώνουν τόσο την προσωπική τους ζωή όσο και τη ζωή των άλλων προσφέροντάς τους βοήθεια. Όταν ο άνθρωπος επιθυμεί να εκπληρώσει τις επιθυμίες του, χωρίς να σκέφτεται τον άλλο, δημιουργεί συμφορές. Αν όμως τα άτομα μιας κοινωνίας καθυποτάξουν τις σωματικές τους επιθυμίες, και θέσουν σωστές βάσεις στα θεμέλια της ψυχής, τότε θα ανατρέφουν τα παιδιά τους έτσι ώστε να σέβονται τους γονείς τους και το αντίστροφο. Συνεπώς, όλες οι οικογένειες θα νιώθουν στοργή και ένωση μεταξύ τους, μέσα σε μια κοινωνία. Η κοινωνία που έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, λέει ο Οικονομίδης, είναι πολιτισμένη. Σε επόμενο τεύχος αναφέρεται η μεταβολή της κοινωνίας ως προς το καλύτερο, μιλώντας για την πολιτισμένη κοινωνία, ή το χειρότερο, το οποίο επιφέρει η μη πολιτισμένη κοινωνία. Μια κοινωνία μπορεί να επιβληθεί σε μια άλλη για τέσσερις λόγους και αυτοί είναι οι εξής: όταν μια κοινωνία οδηγείται σε πλάνη λόγω σφάλματος σχετικά με τον Θεό, όταν καταπατούνται οι νόμοι, όταν η πλάνη επηρεάζει τους ανθρώπους σωματικά και ψυχικά και, τέλος, όταν βρίσκουν δυνάμεις για να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων που ζουν σε μια κοινωνία. Η κοινωνία αυτή θεωρείται πολιτισμένη σε σχέση με τις άλλες κοινωνίες. Επιπλέον, σχολιάζεται ότι αν ο δεσμός της οικογένειας δεν είναι ισχυρός αυτό θα οδηγήσει στην καταστροφή της τελευταίας. Εν συνεχεία επεκτείνει το παραπάνω σε ολόκληρη την κοινωνία, αναφέροντας πως αν ο καθένας δεν ανταπεξέρχεται στα καθήκοντά του, η κοινωνία θα οδηγηθεί σε πόλεμο. Για τον λόγο αυτό, πριν επέλθει η ολοκληρωτική καταστροφή της, διακεκριμένοι άνδρες αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν νόμους, ώστε να σωθεί. Επιπρόσθετα αναφέρει, σε επόμενο τεύχος ότι, πολλές φορές ο άνθρωπος αποδίδει διάφορα φαινόμενα στο Θεό, καθώς δεν έχει αναπτύξει -σε πολλές κοινωνίες- αρκετά τις γνώσεις του για διάφορα θέματα. Θεωρεί πως οι κοινωνίες αυτές πρέπει να βοηθηθούν από άλλες ώστε να πάψουν να ζουν στην αμάθεια. Ακόμη αναφέρει, ότι μια κοινωνία πρέπει να επιδρά σε άλλες, όταν εκείνη θέλει να τους δείξει τρόπους για να είναι ευλαβή και ταπεινά, ως προς το Θεό, τα μέλη των κοινωνιών. Επίσης, σχολιάζει ότι όταν τα μέλη μιας κοινωνίας δεν καλλιεργούν τρόφιμα και δεν εργάζονται για τα προς το ζην, σταδιακά θα οδηγήσουν την κοινωνία τους στην καταστροφή. Αν, όμως, μια κοινωνία, η οποία έχει αναπτύξει νέες μεθόδους ως προς την αγροτική ζωή και την κτηνοτροφία, τις δείξει σε μια κοινωνία η οποία οδεύει προς την καταστροφή, τότε η πρώτη ονομάζεται πολιτισμένη. Τέλος, αν δεν γίνονται τα παραπάνω αλλά τα αντίθετα αυτών, η κοινωνία θεωρείται βάρβαρη και απολίτιστη.109
2753
4514Περί προικόςΠαρ' Αθηναίοις ΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΆρθρο σε συνέχειες. Υπογράφεται από το αρχικό Λ...Έτος Α, τχ. 8 (9 Ιανουαρίου 1871), σ. 87-88 Έτος Α, τχ. 9 (15 Ιανουαρίου 1871), σ. 99-100Το άρθρο αναφέρεται στην προίκα των Αθηναίων καθώς και στους νόμιμους και μη γάμους. Σχολιάζει πως στην αρχαιότητα υπήρχαν δίκες, οι οποίες σχετίζονταν με την προίκα και πως οι άνδρες επέλεγαν τη γυναίκα που θα παντρευτούν με κριτήριο την προίκα τους. Στη συνέχεια, αναφέρει πως αν η προίκα περιλάμβανε αντικείμενα τα οποία μπορούσαν να αντικατασταθούν, δίνονταν στον άνδρα μετά το γάμο, αν όχι η προίκα ανήκε στη γυναίκα και ο άνδρας απλά την χρησιμοποιούσε. Εκτός από την προίκα η γυναίκα μπορούσε να διαθέτει και άλλα τα οποία είχε τη δυνατότητα μόνο εκείνη να χρησιμοποιεί. Τέλος, αναφέρει ότι μπορούν να υπάρξουν τριών ειδών αιτίες διάλυσης του γάμου, α) το φυσικό θάνατο, β) τον πολιτικό θάνατο, γ) το διαζύγιο. Στο δεύτερο μέρος του άρθρου, αναφέρονται αναλυτικά τα τρία είδη διάλυσης του γάμου. Α’. Αναφέρεται ότι όταν ο γάμος διαλυθεί λόγω θανάτου, η προίκα επιστρέφεται στους κληρονόμους. Αν ο γάμος είχε απογόνους η γυναίκα μπορούσε να μείνει στο σπίτι του άνδρα της, η προίκα κατέληγε στα παιδιά, με αποτέλεσμα τα τελευταία να είναι υποχρεωμένα να συντηρούν τη μητέρα τους. Αν αυτό δεν πραγματοποιούνταν, τα παιδιά κατηγορούνταν για ατιμία. Όταν δεν υπήρχαν παιδιά, η γυναίκα επέστρεφε στο πατρικό της σπίτι και έπαιρνε την προίκα, είτε εκούσια είτε μέσω δίκης. Β’. Ο δεύτερος τρόπος διάλυσης του γάμου σχετιζόταν με το θάνατο της γυναίκας. Τότε αν υπήρχαν ενήλικα παιδιά, ο άνδρας τους μοίραζε την προίκα. Διαφορετικά, αν τα παιδιά ήταν ανήλικα, ο σύζυγος διαχειριζόταν την προίκα και συντηρούσε τα παιδιά του. Τέλος, Γ’.Υπήρχαν σπάνιες περιπτώσεις που Αθηναίος στερούταν την ελευθερία του.109
2754
4353Περί πτώσεως και λευκάνσεως των τριχώνΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΈτος Α, τχ. 4 (12 Δεκεμβρίου 1870), σ. 44-45Το άρθρο αναφέρει την προσπάθεια πολλών γιατρών για την εύρεση φαρμάκου για την τριχόπτωση, χωρίς αποτέλεσμα. Επιπλέον αναφέρονται συμβουλές για την τριχόπτωση σε περίπτωση που είναι κληρονομικό.109
2755
4607Περί σεμνότητοςΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΥπογράφεται από το ψευδώνυμο "Αρισταία Λ. Β.".Έτος Α, τχ. 18 (19 Μαρτίου 1871), σ. 218-219Στο παρόν άρθρο αναφέρεται ότι η σεμνότητα μπορεί να προστατεύσει τις γυναίκες από πολλούς κοινωνικούς κινδύνους. Η σεμνότητα στη γυναίκα δείχνει πως διαθέτει αγνά αισθήματα, τα οποία συνδέονται με την ανατροφή της. Επίσης, σχολιάζεται ότι, η σεμνότητα υπάρχει σε όλες τις γυναίκες ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης. Τέλος, η γυναίκα η οποία είναι σεμνή και ηθική μπορεί να επαναφέρει στα καθήκοντά του τον άνδρα της, αν ο τελευταίος, έχει υποπέσει στη διαφθορά. 109
2756
5258Περί στηθόδεσμου (κορσέ)ΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΈτος Α, τχ. 43 (18 Αυγούστου 1871), σ. 189-191Το άρθρο πραγματεύεται την κριτική του αρθρογράφου σχετικά με το στηθόδεσμο. Αρχικά αναφέρεται στις γυναίκες οι οποίες τον χρησιμοποίησαν πρώτες. Ο αρθρογράφος το θεωρούσε μόδα και πίστευε ότι όταν ο στηθόδεσμος δεν είναι πλέον στη μόδα οι γυναίκες θα πάψουν να τον φορούν. Αναφέρεται ότι ο στηθόδεσμος προκαλεί διάφορα προβλήματα στο γυναικείο σώμα, όπως είναι η κακή κυκλοφορία του αίματος, δυσκολία αναπνοής κλπ. Στο άρθρο υπάρχει ένας πίνακας όπου κατά τον αρθρογράφο ιατροί της εποχής καταγράφουν, σε αυτό, πόσες κοπέλες είτε πέθαναν είτε είχαν άλλα προβλήματα εξαιτίας του στηθόδεσμου. Στο τέλος, παρατηρεί πως οι γυναίκες αν και γνώριζαν τα προβλήματα που προκαλεί, τον χρησιμοποιούσαν γιατί οι άνδρες τους έκαναν θετικά σχόλια. 109
2757
2734Περί στρατιωτικής και ναυτικής εθιμοτυπίαςΣπινθήρΝαιΕλληνική

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Από τα διεθνώς καθιερωθέντα που τοποθετείται και ως υπέρτιτλός του. Υπογράφεται από τα αρχικά Σ. Κ.

<p>Τχ. 12 (1902), σ. 187-188</p><p>Το άρθρο αφορά τη διεθνή στρατιωτική και ναυτική εθιμοτυπία που πρέπει να ακολουθείται.</p>
2758
5344Περί την εσπερινή Αμφιλύκην(Ηπειρωτικόν ειδύλλιον)ΒοσπορίςΝαιΕλληνική

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Εν Βαλατά, τη 12η Αυγούστου 1901.

<p>Έτος Γ, τχ. 14 (Αύγουστος 1901), σ. 162-164</p>108
2759
5289Περί της αγωγής του τέκνου προ της γέννησης αυτούΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΆρθρο σε συνέχειες.Έτος Α, τχ. 46 (16 Σεπτεμβρίου 1871), σ. 210-211 Έτος Α, τχ. 47 (22 Σεπτεμβρίου 1871), σ. 220-222Το άρθρο χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο πραγματεύεται την καλή ή μη φύση των γονιών και κατ’ επέκταση ποιοι πρέπει και ποιοι όχι να κάνουν παιδιά. Το δεύτερο μέρος πραγματεύεται τη διαγωγή των παιδιών και ιδιαίτερα από την πλευρά της μητέρας. Σχετικά με το πρώτο, ο αρθρογράφος αναφέρει ότι, ο άνθρωπος που θέλει να μεριμνήσει για την ανάπτυξη και την μόρφωση όλης της ανθρωπότητας πρέπει να μεριμνήσει πρώτα για την ανάπτυξη και τη μόρφωση του παιδιού. Για να έχει το παιδί καλή φύση πρέπει και οι γονείς αυτού να έχουν καλή φύση. Οι τελευταίοι είναι αυτοί, που κατά τον αρθρογράφο, πρέπει να παντρεύονται και να αποκτούν παιδιά. Παρατηρεί ότι οι ανήλικοι ή οι μεσήλικες και όσοι πάσχουν από σωματικά ή πνευματικά προβλήματα δεν πρέπει να αποκτούν παιδιά, καθώς τα τελευταία θα έχουν προβλήματα ή ακόμα και πρόωρο θάνατο. Στο δεύτερο μέρος, όπως προαναφέρθηκε, ο αρθρογράφος πραγματεύεται τη διαγωγή των παιδιών και των μητέρων αυτών. Αναλυτικότερα, υποστηρίζει ότι κατά την κύηση η μητέρα πρέπει να έχει αγνά συναισθήματα, πρέπει να προσέχει τη διατροφή της, να μην βρίσκεται σε στενούς χώρους, να κάνει χαρούμενες σκέψεις κ.ά. Στηρίζει την άποψή του λέγοντας όπως τα ό,τι νιώθει η μητέρα νιώθει και το παιδί. Επομένως, η μητέρα πρέπει να καλλιεργεί το πνεύμα και το σώμα της. Τέλος, αναφέρει ότι και ο σύζυγος πρέπει να βοηθάει τη γυναίκα ώστε να είναι εύθυμη και όχι το αντίθετο, γιατί αυτό επηρεάζει το παιδί. 109
2760
4518Περί της δημόσιας εκπαιδεύσεως εν ΠρωσσίαΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΕίναι ανυπόγραφο.Έτος Α, τχ. 8 (9 Ιανουαρίου 1871), σ. 94-95Το παρόν άρθρο αναφέρει ότι η εκπαίδευση των γυναικών πρέπει να γίνεται για το καλό του έθνους. Εν συνεχεία αναφέρει ότι η γυναικεία δημόσια εκπαίδευση είναι απαραίτητη για την πρόοδο, την ευσέβεια και άλλες αρετές. Τέλος σχολιάζει πως η ενότητα του έθνους στηρίζεται στη συστηματική δημόσια εκπαίδευση.109
2761
3480Περί της εκπαιδεύσεως των γυναικών Εφημερίς των ΚυριώνΝαιΓαλλικήΔεν έχουμε ακριβή μετάφραση, αλλά απόδοση του νοήματος. Υπογράφεται από τα αρχικά Ε. Α. Π.Έτος Α, τχ. 10 (1909), σ. 85-86. Το άρθρο τονίζει τη σπουδαιότητα και σοβαρότητα του ρόλου της γυναίκας ως μητέρας, συζύγου και οικοδέσποινας. Συνιστά στις οικογένειες κάθε κοινωνικής τάξης, να αναπτύξουν το πνεύμα και να μορφώσουν την καρδιά των κοριτσιών τους μέσω της εκπαίδευσης. Με συστηματική εκπαίδευση η γυναίκα θα κερδίσει το σεβασμό όχι για την πολυμάθειά της, αλλά διότι θα εκπληρώνει πιστά τα οικογενειακά της καθήκοντα.
2762
2926Περί της ενδυμασίαςΗ ΉπειροςΝαιΕλληνικήΈτος Α (1910), σ. 179-184Άρθρο το οποίο αναφέρεται στη χρησιμότητα των ενδυμάτων. Βελτιώνουν τη θερμοκρασία του σώματος ενώ παράλληλα προστατεύουν το δέρμα από την επαφή με τα μικρόβια. Ωστόσο θεωρούνται επικίνδυνα τα ακάθαρτα ρούχα, τα χρώματα των ρούχων όπως και οποιοσδήποτε τρόπος ένδυσης που προκαλεί προβλήματα στα ανθρώπινα όργανα. Αναφορά σε ενδυμασίες αρχαίων και νεότερων λαών.
2763
4596Περί της επιρροής της γυναικός εν τη ανθρωπότητιΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΥπάρχει σε συνέχειες, σε επόμενα τεύχη του ίδιου έτους. Έτος Α, τχ. 15 (26 Φεβρουαρίου 1871), σ. 187-191 τχ. 17 (12 Μαρτίου 1871), σ. 200- 204,Ο Κ. Πληθωνίδης πραγματοποιεί μια διάλεξη στη Χαλκηδόνα. Αναφέρει τους λόγους για τους οποίους έχει παραλειφθεί η γυναίκα και η προσοχή έχει στραφεί στον άνδρα. Αυτοί είναι ο εγωισμός και η αδικία σχετικά με την ανισότητα μεταξύ των δυο φύλων. Σχολιάζει ότι αν και είναι ισχυρότερος ο άνδρας από τη γυναίκα, δεν συνεπάγεται ότι είναι και ανώτερος από αυτήν. Στη συνέχεια αναφέρει ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια γυναίκα είναι να μείνει μόνη της. Οι δεσμοί έχουν δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι τριπλοί, άνδρας-γυναίκα-παιδί, αν σπάσουν τότε τα άτομα εξαφανίζονται. Επιπρόσθετα, σχολιάζει ότι οι γυναίκες έχουν επηρεάσει αρκετά την ανθρώπινη ιστορία. Ο κοινωνικός στόχος της γυναίκας είναι να δημιουργήσει οικογενειακές σχέσεις με τους άλλους λαούς, ώστε να αποτρέψει τους πολέμους μεταξύ αυτών. Επίσης, λέει ότι μέσα στους μύθους υπάρχει αλήθεια είτε ιστορική είτε κοινωνική είτε πολιτική και στη συνέχεια παραθέτει το μύθο των Αμαζόνων. Οι τελευταίες πολέμησαν για να διαμαρτυρηθούν στους άνδρες οι οποίοι τις αντιμετώπιζαν ως αντικείμενα ηδονής. Πολέμησαν όχι μέσω της δίκαιης οδού αλλά μέσω όπλων και βίας. Σχετικά με το μύθο σχολιάζει ότι δεν είναι καλό η γυναίκα να γίνεται βίαιη και να πολεμά. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι η παραγνώριση των δικαιωμάτων δεν αφορά μόνο στον άνδρα αλλά και στη γυναίκα, περισσότερο μάλιστα, καθώς η τελευταία αισθάνεται περισσότερο την ανισότητα. Αναφέρονται παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η γυναίκα είχε ισχυρή θέση κατά την αρχαιότητα. Παράλληλα, αναφέρει ότι ο προορισμός της γυναίκας είναι ο έρωτας γιατί έτσι καθιστά ευτυχισμένο τον άνδρα της. Η γυναίκα είναι η αρμονία της ανθρωπότητας. Εν συνεχεία, δίνει παραδείγματα από τη μυθολογία. Αναφέρει ότι ο Ηρακλής, που νίκησε τόσα θηρία, υποδουλώθηκε σε μια γυναίκα. Αναφέρει τον Πάρη και την ωραία Ελένη, σχολιάζοντας ότι η τελευταία έγινε αιτία για να γραφτεί έργο το οποίο θα είναι πάντοτε γνωστό. Ισχυρίζεται ότι άνδρας και γυναίκα είναι ίσοι αλλά διαφορετικοί και καθένας πρέπει να πολεμάει για τα καθήκοντά του. Η γυναίκα στο σπίτι προετοιμάζει το γιο της για την επιστήμη, την πατρίδα, την ελευθερία και την κόρη ώστε να βοηθά για την ευτυχία του άνδρα της και για να προετοιμάζει την καρδιά της. Μέσω των καθηκόντων της καθίσταται φανερή η επιρροή της γυναίκας στην ανθρωπότητα. Απευθύνεται στις γυναίκες λέγοντας πως πρέπει να προσέχουν γιατί όταν καταληφθεί το έθνος από πολυτέλεια και διαφθορά καταστρέφεται. Τέλος, τις προτρέπει να αποφεύγουν ό,τι θα κάνει κακό σε αυτές και κατ’ επέκταση στην ίδια την ανθρωπότητα.109
2764
5231Περί της ευθετήσεως των τριχών της των γυναικών κεφαλήςΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΈτος Α, τχ. 41 (5 Αυγούστου 1871), σ. 175-176Το παρόν άρθρο πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες, κατά την αρχαιότητα, φρόντιζαν ώστε να μην φαίνονται οι τρίχες των μαλλιών τους από τα καλυμμένα με κάλυμμα, κρήδεμνο και καλύπτρα- όπως ονόμαζαν τα μαντήλια- κεφάλια τους. 109
2765
4119Περί της θανατικής ποινήςΗμερολόγιον του ΑιγαίουΝαιΕλληνική<p>Έτος Β (1906), σ. 49-57</p><p>Αρχικά παρατίθεται σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα. Το κείμενο αντιτίθεται στη θανατική ποινή, καθώς αυτή τάσσεται ενάντια στον ανθρωπισμό. Πηγή έμπνευσης του κειμένου αποτελεί ο διαφωτισμός.</p>
2766
3724Περί της θέσεως της γυναικός εν τη οικογένειαπαρά τοις διαφόροις λαοίς και κατά τας διαφόρους χρονικάς περιόδουςΕφημερίς των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΈτος Β, τχ. 6 (1910), σ. 85-87.Η αρθρογράφος μελετά τη θέση της γυναίκας σε πολλούς λαούς, τονίζοντας ότι οι πολιτισμένοι λαοί έδιναν στη γυναίκα την πρέπουσα θέση. Με αφετηρία τους αρχαίους χρόνους στην αρχαία Ελλάδα και την Ινδία, περνάμε στην Ρώμη και το Βυζάντιο με πλήθος από παραδείγματα γυναικών. Επιπλέον, γίνεται εστίαση στα χρόνια της έλευσης του Σωτήρα, αλλά και στο μεσαίωνα. Με αναφορά στη θέση της γυναίκας στους Γερμανούς, η περιγραφή φτάνει ως τους ρόλους που ανέλαβαν ξεχωριστές γυναίκες, όπως η Μπουμπουλίνα και οι Σουλιώτισσες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στους αγώνες της πατρίδας.
2767
3729Περί της κενοδοξίας των παιδιών Εφημερίς των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΈτος Β, τχ. 6 (1910), σ. 90.Το άρθρο έχει θέμα την ανατροφή των μικρών. Τονίζει ότι οι γονείς πρέπει να τους μάθουν να μην διακόπτουν τις συζητήσεις των μεγαλύτερων για να φλυαρούν.
2768
4865Περί της παρ’ αρχαίοις οικογένειας ΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΥπάρχει σε συνέχειες σε επόμενα τεύχη του ίδιου έτους. Έτος Α, τχ. 20 (14 Απριλίου 1871), σ. 1-2. τχ. 21 (19 Απριλίου 1871), σ. 9-10, τχ. 22 (24 Απριλίου 1871), σ. 18-18, τχ. 23 (29 Απριλίου 1871), σ. 26-27, υπάρχει ο υπότιτλος "περί υιοθεσίας" τχ. 24 (4 Μαΐου 1871), σ. 31-32, υπάρχει ο υπότιτλος "περί ιδιοκτησίας" τχ. 25 (10 Μαΐου 1871), σ. 42-44, υπάρχει ο υπότιτλος "περί εξουσίας εν τη οικογένεια".Το παρόν κείμενο αρχικά αναφέρει ότι αν η οικογένεια είναι η μικρογραφία της πολιτείας τότε αποτελεί την πιο πιστή μορφή της. Έτσι, μπορεί κάποιος να λάβει όλες τις αρετές ή τις κακίες της πολιτείας. Επίσης, αναφέρεται ότι η φιλοπατρία, η πίστη, η δικαιοσύνη, η φιλανθρωπία, ο σεβασμός στη θρησκεία και στους νόμους και όλες οι άλλες αρετές ασκούνται στην πολιτεία ανάλογα με την ισχύ ή τη χαλάρωση των δεσμών της οικογένειας και με την αφοσίωση στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις αυτής. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι όταν ο πολίτης έχει μάθει να είναι σωστός μέσα στην οικογένεια του, να αναλαμβάνει και να πραγματοποιεί τις υποχρεώσεις του, δεν μπορεί παρά να είναι σωστός πολίτης και για την κοινωνία. Από την άλλη αν δεν βλέπει την οικογένειά του ενωμένη θα προσφέρει τα αντίστοιχα στην κοινωνία. Στο δεύτερο μέρος γίνεται λόγος για τη θρησκεία κατά την αρχαιότητα. Αναφέρει ότι μια κοπέλα κατά την παιδική της ηλικία ασχολείται με τα θρησκευτικά δρώμενα, όταν παντρευόταν, όμως, άλλαζε θρησκεία, καθώς ακολουθούσε τη θρησκεία του άνδρα της. Στη συνέχεια, αναφέρει ότι ο γάμος αποτελείται από τρεις τελετές: την εγγύηση που αναφέρεται στον αρραβώνα, το τέλος που αναφέρεται στην εγκατάλειψη της θρησκείας του πατέρα και την υιοθέτηση της θρησκείας του άνδρα από τη νυμφευμένη, την πομπή που αναφέρεται στη μύηση της συζύγου. Στη συνέχεια περιγράφονται αναλυτικά τα χαρακτηριστικά κάθε τελετής. Στο τρίτο μέρος γίνεται αναφορά στη σπουδαιότητα του γάμου κατά τα αρχαία χρόνια και στη σπανιότητα των διαζυγίων κυρίως όταν ο γάμος ήταν θρησκευτικός. Στη Ρώμη όταν ο γάμος ήταν εικονικός μπορούσε να διαλυθεί, όταν όμως επρόκειτο για θρησκευτικό γάμο, αποτελούσε μια δύσκολη διαδικασία, χρειαζόταν τελετή, καθώς όπως ρητά λέει ο αρθρογράφος μόνο η θρησκεία μπορούσε να διαλύσει ότι έφτιαξε. Στη συνέχεια αναφέρεται το όνομα της τελετής: διασίτησις και περιγράφεται αναλυτικά η τελετή. Τέλος, σχολιάζεται ότι το παιδί που γεννιόταν και δεν μυούταν στη θρησκεία του πατέρα, δεν μπορούσε να μετέχει στα θρησκευτικά δρώμενα και να προσφέρει θυσίες στο σπίτι. Στο επόμενο μέρος σχολιάζεται αν έπρεπε ή όχι να χωρίζει ένα ζευγάρι σε περίπτωση που δεν είχε παιδιά. Αναφερόμενος, ο αρθρογράφος, σε συγκεκριμένα παραδείγματα δείχνει τις αντιλήψεις που υπήρχαν στην αρχαιότητα. Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι οι νόμοι που υπήρχαν στην Ινδία, διέταζαν το διαζύγιο σε περίπτωση που το ζευγάρι δεν είχε παιδιά μετά από οκτώ χρόνια γάμου. Σχετικά με την Ελλάδα, δεν σώζονται νόμοι, όμως, υπάρχει ένα απόσπασμα από τον Ηρόδοτο όπου αναφέρει ότι δεν ήταν υποχρεωτικό το διαζύγιο, όμως ήταν υποχρέωση των γονέων να έχουν παιδιά. Γι' αυτό ο συγκεκριμένος άνδρας που αναφέρεται στο απόσπασμα μπόρεσε να έχει δυο γυναίκες, τη μια που αγαπούσε και την άλλη για να δημιουργήσει οικογένεια. Όσον αφορά στους Ρωμαίους, ένας Ρωμαίος χώρισε τη γυναίκα του γιατί δεν απέκτησε αγόρι. Το κορίτσι το θεωρούσαν πρόσκαιρο μέρος της οικογένειας όσον αφορά τη διατήρηση της θρησκευτικής λατρείας. Στη συνέχεια, περιγράφει την τελετή της αμφιδρομίας, η οποία σχετίζεται με τη μύηση του μωρού στη θρησκεία του πατέρα. Επιπρόσθετα, αναφέρει τη διαφορά ανάμεσα στην αρχαιότητα και την εποχή εκείνη για το αν ένα ζευγάρι δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά. Το επόμενο μέρος αναφέρεται στην ιδιοκτησία και ο συγγραφέας την εποχή που ζει σχολιάζει ότι όταν κάποιος είχε κομμάτι γης, το οποίο είχε αγοράσει ή κληρονομήσει του ανήκε. Σχολιάζει, επίσης, ότι δεν συνέβαινε το ίδιο στην αρχαιότητα. Αναφερόμενος στους αρχαίους Γερμανούς, λέει ότι κάθε πολίτης κατείχε ένα μέρος γης, το οποίο του έδινε ο αρχηγός της φυλής του για ένα ή περισσότερο χρόνια και το φρόντιζε μέχρι τη στιγμή που η φυλή θα μετανάστευε. Όσον αφορά στους Ιουδαίους, κατείχαν κτήματα τα οποία χρησιμοποιούσαν με όποιον τρόπο ήθελαν για επτά χρόνια, μετά έπρεπε να τα πουλήσουν, γιατί τα κτήματα ήταν από το Θεό. Στην Ελλάδα, είχαν πλήρη ιδιοκτησία οι πολίτες στα κτήματα τους αλλά έπρεπε να προσφέρουν τους καρπούς τους για τα κοινά συσσίτια. Η θρησκευτική λατρεία συνδέεται με την ιδιοκτησία στην Ελλάδα. Έτσι τα κτήματα δεν πωλούνται αλλά κληροδοτούνται στους απογόνους, καθώς όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, όπως η θρησκευτική λατρεία κληροδοτείται έτσι και η ιδιοκτησία, γιατί αυτά τα δυο συνδέονται μεταξύ τους. Επιπλέον, αναφέρει ότι είναι δυσαρεστημένος με τη θέση της γυναίκας στην ιδιοκτησία, όμως, όπως ο ίδιος υποστηρίζει είναι φυσική απόρροια της θρησκευτικής λατρεία η οποία περνάει από άνδρα σε άνδρα. Οι γυναίκες δεν μπορούν να διαιωνίσουν την θρησκεία γιατί από τη μέρα που παντρεύονται ακολουθούν τις συνήθειες των ανδρών τους. Στο τελευταίο μέρος αυτό αναφέρει ότι σε περίπτωση που μόνη κληρονόμος ήταν γυναίκα ήταν υποχρεωμένη να παντρευτεί τον πλησιέστερο συγγενή της, γιατί μόνον αυτός ήταν ικανός να συνεχίσει την πατρική θρησκευτική λατρεία. Ακόμη και σε περίπτωση που ήταν παντρεμένη πριν το θάνατο του πατέρα της έπρεπε να χωρίσει και να παντρευτεί τον πλησιέστερο συγγενή βάσει νόμου, το ίδιο ίσχυε και για το σύζυγο. Αναφέρεται ότι υπήρχαν τρεις τάξεις σχετικά με τον πατέρα: ως θρησκευτικός αρχηγός, ως κυρίαρχος της οικογενειακής ιδιοκτησίας και ως δικαστής. Στη συνέχεια αναφέρει αναλυτικά τα στοιχεία που απαρτίζουν κάθε μία από τις τρεις τάξεις. 109
2769
5454Περί της παρωτίτιδος (μαγουλήθρας)ΒοσπορίςΝαιΕλληνική

Δημοσιεύεται στη στήλη "ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ".

<p>Έτος Α, τχ. 9 (Ιούνιος 1899), σ. 71</p><p>Άρθρο που αναφέρεται στην αντιμετώπιση της παρωτίτιδας.</p>106
2770
5136Περί της προς αλλήλους αγάπης και σχέσεως των συζύγων παρά τοις αρχαίοις ΈλλησινΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΈτος Α, τχ. 32 (15 Ιουνίου 1871), σ. 98-99Στο παρόν άρθρο αρχικά, αναφέρεται ότι ο άνδρας κατά την αρχαιότητα, φρόντιζε και τιμούσε αρκετά τη γυναίκα του, το ίδιο ίσχυε και για τη γυναίκα. Αναφέρει ως παραδείγματα τα λόγια της Ανδρομάχης προς τον άνδρα της Έκτορα όταν προσπάθησε να τον αποτρέψει από το να πολεμήσει και τα λόγια της Πηνελόπης προς τον Οδυσσέα όταν εκείνος επέστρεψε στο σπίτι του. Στη συνέχεια αναφέρεται τι συνέβαινε σε περίπτωση μοιχείας. Όταν η γυναίκα ήταν η μοιχός λιθοβολούταν προς παραδειγματισμό. Όταν ο άνδρας ήταν μοιχός η τιμωρία του ήταν ότι τον έβριζαν και τον σκότωναν. Επιπλέον αναφέρεται στην δυστυχία που ένιωθε μια γυναίκα όταν ο άνδρας της, για κάποιο λόγο, έπρεπε να φύγει από το σπίτι. Η γυναίκα κλεινόταν μέσα στο σπίτι και απέφευγε να βγαίνει έξω. Όταν επέστρεφε ο άνδρας η γυναίκα καλλωπιζόταν για να τον υποδεχτεί. Το ίδιο στενάχωρο ήταν και για τον άνδρα να είναι μακριά από την γυναίκα του. Στο τέλος, παραθέτει και κάποια στοιχεία από τη δική του εποχή, λέγοντας ότι ως προς την ηθική ομοιάζουν προς τους αρχαίους. 109
2771
4352Περί του βαθμού της γυναικόςΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΥπογράφεται από το ψευδώνυμο "Αρισταία Λ. Β.".Έτος Α, τχ. 4 (12 Δεκεμβρίου 1870), σ. 43-44Το άρθρο αυτό αναφέρει ότι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα από το πλευρό του άνδρα για να είναι σύντροφος και όχι αρχηγός του. Παρόλα αυτά σε πολλές χώρες υπάρχουν γυναίκες που στερούνται τα δικαιώματά τους. Πριν λίγα χρόνια, υποστηρίζει η αρθρογράφος, ιδρύθηκαν Λέσχες και Παρθεναγωγεία για την πνευματική καλλιέργεια των γυναικών. Οι γυναίκες πρέπει να μορφώνονται γιατί η εκπαίδευση αυξάνει τις δυνάμεις τους και επίσης, εκείνες είναι που λειτουργούν πρώτα ως δασκάλες στα παιδιά τους. Επομένως καταλήγει, πως οι γυναίκες πρέπει να μορφώνονται, διαφορετικά η κοινωνία δεν θα έχει καλούς πολίτες.109
2772
3023Περί του ελληνισμού της ΗπείρουΗ ΉπειροςΝαιΕλληνικήΣτη σ. 137 υπάρχει εικόνα με λεζάντα "Δέσποινα Ιωαννίτις των χρόνων του Αλή πασά".Έτος Γ (1912), σ. 132-141Μέσα από αποσπάσματα έργων των Θουκυδίδη, Αριστοφάνη, Αισχύλου, Πινδάρου, Πλουτάρχου αλλά και από τις επιγραφές που ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφή της Δωδώνης με χρήματα του Κ. Καραπάνου, αποδεικνύεται ο ελληνισμός της Ηπείρου. Η Ήπειρος όπως και η Μακεδονία δεν θεωρούνταν ελληνικές περιοχές επειδή δεν είχαν ανεπτυγμένο τον ελληνικό πολιτισμό. Το κείμενο αποδεικνύει πως αυτός ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί.
2773
2913Περί του Ζιβετίου (Zibethium)Η ΉπειροςΝαιΕλληνική

Ανυπόγραφο

<p>Έτος Α (1910), σ. 143-144</p><p>Αναφορά στο ζιβέτιο, ουσία που χρησιμοποιείται για τον καλλωπισμό, οινοπνευματώδων ρευστών και παχύμυρων. Βρίσκεται στην κύστη της γάτας, και χρησιμοποιείται ευρέως σε Ευρώπη και Ασία. Οι Τούρκοι το χρησιμοποιούν ευρέως ως άρωμα.</p>
2774
5073Περί του κατά Πλάτωνα έρωτος ΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΆρθρο σε συνέχειες.Έτος Α, τχ. 26 (15 Μαΐου 1871), σ. 52-53 Έτος Α, τχ. 27 (20 Μαΐου 1871), σ. 58-60 Έτος Α, τχ. 28 (25 Μαΐου 1871), σ. 66-68 Έτος Α, τχ. 29 (30 Μαΐου 1871), σ. 75-76 Έτος Α, τχ. 30 (5 Ιουνίου 1871), σ. 83-84 Έτος Α, τχ. 31 (10 Ιουνίου 1871), σ. 90-91Το άρθρο πραγματεύεται τον Πλατωνικό έρωτα. Αρχικά ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι η αφοσίωση του Πλάτωνα στο Θεό ονομάστηκε από τους σύγχρονούς του Πλατωνικός έρωτας. Εξηγεί πως πλατωνικός έρωτας σημαίνει την αφοσίωση σε ένα ιδανικό πράγμα, ορατό ή μη. Στη συνέχεια σχολιάζει ότι ο Πλατωνικός έρωτας ομοιάζει με την αγάπη όπως τη δίδαξε ο Χριστός. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι η διδασκαλία του Ευαγγελίου επιβάλλει την αγάπη στο Θεό με το «πίστευε και μη ερεύνα», ενώ ο πλατωνικός έρωτας δεν επιβάλλεται αλλά αναπτύσσεται από τον ίδιο τον άνθρωπο μέσω την καλλιέργειας και της ανάπτυξης των νοητικών και αισθητικών δυνάμεων της ψυχής. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, για να εξεταστεί ο πλατωνικός έρωτας απαραίτητη είναι η εξέταση της ψυχής και των δυνάμεων αυτής. Η δύναμη της ψυχής καθίσταται αναγνωρίσιμη μέσω του λόγου των ανθρώπων τόσο του γραπτού όσο και του προφορικού, μέσω της έκφρασης των συναισθημάτων και μέσω των ενεργειών του. Επίσης, καθίσταται φανερή μέσω της ορθής ανατροφής και παιδείας και σκοτίζεται μέσω της κακίας. Στο δεύτερο μέρος ο αρθρογράφος αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο του Βίου του Πλάτωνα, περιγράφοντας τα βιογραφικά στοιχεία του Πλάτωνα, τι λέγεται για τον τρόπο που πήρε το όνομά του καθώς και στα έργα του. Στη συνέχεια αναφέρεται σε ένα διάλογο του Σωκράτη με το Φαίδρο. Παραθέτει απόσπασμα από το διάλογο μεταξύ των δυο ανδρών. Στο επόμενο κεφάλαιο ο αρθρογράφος αναφέρει ότι υπάρχουν τριών ειδών συμπάθειας: η αγάπη, ο πόθος κι ο έρωτας. Και τριών ειδών αντιπάθειας: η λύπη, το μίσος και η ζήλια. Στη συνέχεια δίνει παραδείγματα μέσω των οποίων αποδεικνύεται ο έρωτας προς το καθήκον, ώστε να σωθεί ο πλησίον και η πατρίδα. Ο έρωτας κατά τον Πλάτωνα, λέει ο αρθρογράφος, είναι καθήκον του πνεύματος και όχι της ύλης. Κλείνοντας σχολιάζει ότι είναι απαραίτητη σε όλους η αυταπάρνηση, και κυρίως σε αυτούς που διοικούν. 109
2775
3107Περί του κατά Χριστόν σοφούΗμερολόγιον των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΥπογράφεται από τα αρχικά Π. Ν.Έτος Β (1889), σ. 126-132Αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ζει ένας αληθινός χριστιανός, δηλαδή με πίστη, μετριοπάθεια και αγάπη, χωρίς δόλο, προσφέροντας τη βοήθειά του στους συνανθρώπους του.
2776
3528Περί του προορισμού των παρθεναγωγείωνΕφημερίς των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΈτος Α, τχ. 14 (1910), σ. 116-117.Η αρθρογράφος, ούσα η ίδια δασκάλα σε παρθεναγωγείο, καταθέτει την άποψη της για το σπουδαίο προορισμό των παρθεναγωγείων: ηθικοποιούν και διαπλάθουν τις προσωπικότητες των νεαρών κοριτσιών. Τονίζεται η ανάγκη να διαμορφωθούν γυναίκες με αρχές όπως δικαιοσύνη, σωφροσύνη, ευσέβεια, υπομονή, σεμνότητα και ψυχικό κάλλος. Αυτός είναι ο σκοπός των παρθεναγωγείων, όπως φαίνεται και από αναφορές στον ποιητή Ευριπίδη και το σοφό Σόλωνα.
2777
2602Περί φαντασίαςΜικρασιατικόν ΗμερολόγιονΝαιΕλληνικήΓλώσσα άρθρου: ΚαθαρεύουσαΈτος Γ (1909), σ. 156-159Η Ιουλία Καράλη, ως ένθερμη οπαδός του Ρομαντισμού και της Φαντασίας, μέσα από αυτές τις σκέψεις τις, απαντά σε όσους θεωρούν τον Ρομαντισμό ανώφελο. Θεωρεί ότι η φαντασία, τα όνειρα και η ελπίδα αποτελούν το θάρρος, μέσα από το οποίο θα προχωρήσουν μέσα σε μια ζωή γεμάτη θλίψεις και δάκρυα.
2778
3018Περί φιλανθρωπίαςΗ ΉπειροςΝαιΕλληνικήΥπογράφεται από το αρχικό Χ.Έτος Γ (1912), σ. 95Αναφέρεται στην αρετή της φιλανθρωπίας και στο ότι καλός χριστιανός δεν είναι μόνο αυτός που επισκέπτεται τον ναό ή δεν έχει αδικήσει κανέναν αλλά αυτός που βοηθά τους φτωχούς και δυστυχισμένους.
2779
3809Περί φιλίας Εφημερίς των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΥπογράφεται από τα αρχικά Ε. Α. Π.Έτος Β, τχ. 11 (1911), σ. 168.Το άρθρο αναφέρεται στη σπουδαιότητα της φιλίας. Για να αποκτήσει κάθε άνθρωπος φίλους, πρέπει πρώτα να έχει καλλιεργήσει αρετές καλοσύνης και γενναιοδωρίας. Έτσι, χωρίς εγωισμό, προσελκύει γύρω του ειλικρινείς φίλους και όχι κόλακες.Τέλος, το άρθρο συμβουλεύει τους αναγνώστες να μην έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους φίλους και να περιορίζονται σε λίγες, αλλά άξιες φιλικές συναναστροφές.
2780
2590Περί φόβουΟ φόβος νόσημαΜικρασιατικόν ΗμερολόγιονΝαιΕλληνικήΓλώσσα άρθρου: ΚαθαρεύουσαΈτος Γ (1909), σ. 123-142Πρόκειται για μια επιστημονική μελέτη του ιατρού Β. Πιπερίδη, για το νόσημα του Φόβου και τη θεραπεία αυτού. Όπως αναφέρει και ο Β. Πιπερίδης, η πραγματεία αυτή πρόκειται να ενημερώσει τις "φιλόστοργες" μητέρες για ζητήματα που αφορούν τα παιδιά τους.
2781
5720Περί φυτικής διαίτηςΟ παλαιός και ο νεώτερος βίοςΒοσπορίςΌχιΝαιΕλληνικήF. J. Bruce<p>Έτος Α, τχ. 27 (Ιανουάριος 1900), σ. 219</p><p>Άρθρο που αναφέρεται στα πλεονεκτήματα της φυτοφαγικής διατροφής.</p>106
2782
4069Περίεργα ανατολικά έθιμαΗμερολόγιον του ΑιγαίουΝαιΕλληνική

Υπογράφεται από το ψευδώνυμο "ΚΙΑΤΜΠΕ".

<p>Έτος Α (1905), σ. 237-245</p><p>Περιγραφή της σχολικής γιορτής των Οθωμανών με την ονομασία "χαρά του σχολείου" ή "γάμος μετά του σχολείου", η οποία συμβαίνει την άνοιξη. Όταν κάποιο παιδί είναι ορφανό αναλαμβάνουν τα έξοδα εύποροι γονείς.</p>
2783
4039Περίεργοι τρόποι θεραπείαςΗθογραφικόν σημείωμαΗμερολόγιον του ΑιγαίουΝαιΕλληνική

Στο διήγημα σημειώνεται η αφιέρωση "Τω φίλω μοι Ιατρώ Αλεξ. Ανδρεάδη".

<p>Έτος Α (1905), σ. 110-115</p><p>Σύντομη ιστορία, βίωμα του συγγραφέα, που αναφέρεται στην προσπάθεια μιας γριάς να γιατρέψει έναν άνθρωπο με πόνους στη μέση. Η προσπάθειά της δεν αποτελούσε επιστημονικό τρόπο αλλά αγυρτεία με σκοπό την αμοιβή.</p>
2784
2496Περιεχόμενα του Β' τόμουΕφημερίς των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΈτος Β, εισαγωγή τόμου (1910), χ. σ.
2785
3830Περίληψις διαλέξεως περί χολέρας Εφημερίς των ΚυριώνΝαιΕλληνικήΈτος Β, τχ. 12 (1911), σ. 185-186.Το άρθρο είναι στην ουσία περίληψη της διάλεξης που είχε δώσει ο γιατρός Κ. Μακρίδης για τη χολέρα. Η χολέρα εμφανίστηκε πρώτα στις Ινδίες, αλλά μετά υπήρχαν πολλές οδοί διάδοσης της, οπότε έφτασε και στην Ευρώπη. Στο άρθρο περιγράφεται η αιτιολογία της δηλαδή το μικρόβιο στο οποίο οφείλεται, καθώς και οι κυριότεροι τρόποι μόλυνσης από τις τροφές και το νερό. Το άρθρο ολοκληρώνεται με αναφορά στα συμπτώματα, τους τρόπους προφύλαξης και τη θεραπεία από τη χολέρα.
2786
5153Περίληψις του «περί οικονομίας» διαλόγου του Σωκράτους.ΕυρυδίκηΝαιΕλληνικήΆρθρο σε συνέχειες.Έτος Α, τχ. 35 (30 Ιουνίου 1871), σ. 122-123 Έτος Α, τχ. 40 (30 Ιουλίου 1871), σ. 162-164 Έτος Α, τχ. 41 (5 Αυγούστου 1871), σ. 170-171 Έτος Α, τχ. 42 (10 Αυγούστου 1871), σ. 183 Έτος Α, τχ. 45 (1 Σεπτεμβρίου 1871), σ. 203Αρχικά αναφέρεται από την αρθρογράφο ότι η ελληνική μόρφωση πρέπει να στοχεύει στη διδασκαλία των καθηκόντων εκάστων των φύλων, ώστε να μπορούν να έχουν μια καλή ζωή. Για το λόγο αυτό υποστηρίζει πρέπει να διδάσκονται τα έργα των αρχαίων και όχι τα μυθιστορήματα, τα οποία θεωρεί ανήθικα. Καλεί τις γυναίκες που γράφουν στο περιοδικό να γράφουν για τα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων. Στη συνέχεια παραθέτει την περίληψη από το «Περί οικονομίας» του Σωκράτη. Σε ένα διάλογο του Σωκράτη με τον Ισχόμαχο, ο Σωκράτης ρωτάει τον Ισχόμαχο αν έχει εντρυφήσει στη γυναίκα του τα καθήκοντά της στο σπίτι ή αν η γυναίκα του έχει εκπαιδευτεί από τους γονείς της. Αυτή είναι η αρχή του διαλόγου ο οποίος αναφέρεται αναλυτικά στα γυναικεία καθήκοντα και στον τρόπο με τον οποίο ο Ισχόμαχος δίδαξε στη γυναίκα του τα καθήκοντά της. Ακολούθησε μια αφήγηση από τον Ισχόμαχο για ένα διάλογο που είχε με τη γυναίκα του σχετικά με τα καθήκοντά της στο σπίτι. Σε επόμενο τεύχος, αναφέρεται πως ο Ισχόμαχος δίδαξε στη γυναίκα του τη θεωρία του γάμου. Αναλυτικότερα, ο Ισχόμαχος απέδειξε στη γυναίκα του ότι απαραίτητο σε ένα γάμο είναι η απόκτηση παιδιών και η σωστή διαχείριση όσων αποκτήθηκαν για τη διατήρηση αυτών. Επίσης, αναφέρει ότι καθήκον της γυναίκας είναι να ασχολείται με τα του σπιτιού και του άνδρα με τις εργασίες εκτός του οίκου. Για το λόγο αυτό είναι πλασμένος με τέτοιο τρόπο ο άνδρας ώστε να αντέχει τις αντιξοότητες των εκτός του σπιτιού εργασιών και η γυναίκα είναι ασθενέστερη του άνδρα, αλλά περισσότερο φιλόστοργος γιατί προορίζεται για να φροντίζει τα παιδιά της. Αναφέρεται σε διάφορα στοιχεία τα οποία υπάρχουν περισσότερο στον ένα και λιγότερο στον άλλον, όμως, αυτά μαζί συγκροτούν τον τέλειο άνθρωπο. Ο Ισχόμαχος, στη συνέχεια, διηγείται στο Σωκράτη πως μίλησε στη γυναίκα του για τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει καλή οικοδέσποινα και πως η τάξη των πραγμάτων θα την βοηθούσε να διαχειρίζεται καλύτερα τα του οίκου. Επιπρόσθετα, αφού η συζήτηση σχετικά με τη γυναίκα του τελειώνει ο Σωκράτης λέει στον Ισχόμαχο ότι αφού δίδαξε αρκετά καλά τη γυναίκα του πρέπει να διδαχθεί και ο ίδιος για να γίνει καλός και αγαθός. Ο Ισχόμαχος λέει στο Σωκράτη ότι τιμά τους θεούς και προσπαθεί να φέρνει εις πέρας τις υποχρεώσεις του και να αυξήσει τα χρήματά του και εξηγεί του λόγους που θέλει να έχει χρήματα (για να μπορεί να τιμά μεγαλόπρεπα του θεούς, να βοηθάει όποιο έχει ανάγκη και να προσφέρει στην πόλη του). Σε επόμενο τεύχος, ο Ισχόμαχος εξηγεί στον Σωκράτη πώς παραμένει υγιής και διατηρεί τη δύναμή του. Ακολουθεί συζήτηση μεταξύ των δυο ανδρών για την διοίκηση των έργων εκτός του σπιτιού, για τα καθήκοντα του άνδρα. Τέλος, η συζήτησή τους σχετίζεται με τις εργασίες που πρέπει ο καθένας να αναλαμβάνει. 109
2787
2482Περιπετεία νυκτοκλέπτουΑι Αναμνήσεις [Β' περίοδος: Αναμνήσεις και Ελπίδες]ΝαιΑγγλικάΈτος Ε (1903), σ. 150-155
2788
5362Περιπέτειαι ιστορικού αδάμαντοςΒοσπορίςΝαιΕλληνική

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Το παρόν ανήκει στη γενικότερη στήλη "ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ".

<p>Έτος Γ, τχ. 16 (Σεπτέμβριος 1901), σ. 192</p><p>Το παρόν άρθρο αναφέρεται στην ιστορία του αδάμαντα που χάθηκε από τον Κάρολο τον Τολμηρό στη μάχη της Γρανσόνης. Περιγράφεται το "ταξίδι" του αδάμαντα, ο οποίος κατέληξε στον πάπα Ιουλιο τον Β' έναντι 20.000 δουκάτων.</p>108
2789
3865Περιπέτειαι πανταλονιούΗμερολόγιον του ΑιγαίουΝαιΕλληνική

Το άρθρο εντάσσεται στη στήλη Ευθυμογραφικαί σελίδες. Στο κείμενο παρατίθενται εικόνες.

<p>Έτος Β (1906), σ. 156-164</p><p>Αναφορά σε ιστορίες ενός παντελονιού.</p>
2790
4851Περιπλανώμενον άγαλμαΒοσπορίςΝαιΕλληνική

Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Το παρόν ανήκει στη γενικότερη στήλη με τίτλο "ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ".

<p>Έτος Γ, τχ. 12 (Αύγουστος 1901), σ. 144</p><p>Το παρόν άρθρο αναφερεται στον Ερρίκο Χάινε που ακόμα και νεκρός έπεσε θύμα του αντισημιτισμού.</p>108
2791
4880ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΠρόκειται για σύνολο αποφθεγμάτων, που υπογράφονται από Σπ. Βασιλειάδη, Πλάτωνα, Τορώ, Χατζηδάκη, Goethe, John Lubbock, ένα είναι ανυπόγραφο και ένα άλλο υπογράφεται ως "αγγλικόν λόγιον".Έτος Γ, τχ. 12 (1901), σ. 138108
2792
4881ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΠρόκειται για ένα σύνολο τριών αποφθεγμάτων που υπογράφονται από R., HFLL., και HELL.Έτος Γ, τχ. 13 (1901), σ. 148108
2793
5670ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΗ παρούσα στήλη περιέχει ένα σύνολο αποφθεγμάτων και γνωμικών. Κάποια από αυτά είναι ανυπόγραφα, ενώ κάποια άλλα υπογράφονται από τους Κέβλε και Θωμά Κέμπη.Έτος Γ, τχ. 21 (1901), σ. 246108
2794
5682ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΤο παρόν περιέχει ένα σύνολο αποφθεγμάτων. Κάποια από αυτά είναι ανυπόγραφα, ενώ κάποια άλλων είναι των Καρυάτις, Άρατος, Ιάκωβ δ', Άρατος, Πλάτων, Λατινικόν.Έτος Γ, τχ. 22 (1901), σ. 258108
2795
5479ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΤο παρόν περιέχει ένα σύνολο 12 αποφθεγμάτων, τα οποία δεν υπογράφονται από κανέναν.Έτος Γ, τχ. 19 (1901), σ. 220-221108
2796
5237ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΤο παρόν ανήκει στη γενικότερη στήλη με τίτλο "ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝ". Περιέχει κάποια αποφθέγματα των Δημοσθένη, Ι. Αριστοκλή, Πλάτωνα, Pascal, Th CammisΈτος Γ, τχ. 3 (1901), σ. 31108
2797
2187Πέταλα ρόδων Αι Αναμνήσεις [Β' περίοδος: Αναμνήσεις και Ελπίδες]ΝαιΑπόφθεγμα του Τζον Λούμποκ.Έτος Γ (1901), σ. 114.
2798
4528ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΝαιΝαιΕλληνική Γλώσσα άρθρου: Καθαρεύουσα. Το παρόν άρθρο περιέχει τέσσερα αποφθέγματα εκ των οποίων τα δύο είναι του Πλάτωνα, το ένα του Καμιλλου Λεμονιέ και το τέταρτο είναι ανυπόγραφο.Έτος Γ, τχ. 7 (1901), σ. 77108
2799
4278ΠΕΤΑΛΑ ΡΟΔΩΝΒοσπορίςΝαιΠρόκειται για ένα σύνολο 7 αποφθέγματων των Ascham, Milton, Chalmers, Vogue, και Σόλωνα. Ορισμένα από αυτά είναι μεταφρασμένα. Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού παρουσιάζονται σε γλώσσα ελληνική καθαρεύουσα. Έτος Γ, τχ. 1 (1901), σ. 4108
2800
3261Πέταλα ρόδωνΑι Αναμνήσεις [Β' περίοδος: Αναμνήσεις και Ελπίδες]ΝαιΕλληνικήΈτος Γ (1901), σ. 26